Weekje 4.4 (bijna halfweg)

Sorry even een lang verhaal maar veel bijgewerkt in de loop van de week.

Ook al is het maar weer kort geleden dat ik een berichtje gestuurd heb ben ik nu maar weer even de blog (meerdere keren) aan het bijwerken. Deze week mijn 2 weken verloskamers afgemaakt. Mijn belangrijkste taak was: de bevalling kijken, leiden en na de bevalling de placenta geboren te laten worden(nageboorte). Hierna moet je de placenta inspecteren om te zien waar de vliezen gescheurd zijn en waar de insertie van de navelstreng zit. Daarna moet ik de vliezen en de navelstreng van de placenta knippen en de placenta wegen. Het bloed moet ik in een maatbeker doen en meten. Al met al een erg bloederig en smerig werkje.Geeindigd met een score van 5,5(,5) bevallingen. 5 gewone bevallingen met kinderen tussen de 2200 en 3700 gram en geen bijzonderheden behoudens de ene bevalling net wat beter en makkelijker dan de andere. Dan 1 halve die ik al eerder beschreven heb met Zr Rhonda dat gewoon heel vaag was aangezien er alleen maar Bakra's (blankies, Hollanders) aanwezig waren. En nog een halve bij een vrouw van 1.57 cm en 61 kg die redelijk soepel verliep: Om 10.00 's ochtends heb ik de vliezen kunstmatig gebroken, ging allemaal goed, om 12.00 uur leek het kind langzaam te komen en we konden de bovenkant van het hoofdje al zien. Vervolgens vorderde het niet echt. Ik had op dit moment nog steeds de leiding. Toen kwam het hoofdje. Ging nog goed maar zat erg weinig progressie in. Na overleg beslissing van inknippen. Terwijl de schaar werd gehaald, kwam het hoofdje toch maar toen zat de rest vast. Na wat gestoei van mijn kant heeft een vroedvrouw (Zr Marion) het toch overgenomen, Vrouw scheef gelegd, half op de tafel half ernaast met veel gescheld tegen de vrouw van de vroedvrouw dat de vrouw eens moest beginnen met persen en niet zo moest zeuren. (lijkt me ook niet heel fijn als patient maar dat gaat hier nou eenmaal zo). Er is toen veel kracht gezet en met veel moeite/kracht en enkele minuten later werd het kindje toch geboren (wonder boven wonder zonder ruptuur) en na de controles hoorden wij de maten van het kind. 4470 GRAM, 51 cm lengte en 34 cm schedelomtrek. Vorige kinderen (5) van de vrouw waren allemaal tussen de 2700 en 3100 gram dus wel apart dat zoeentje ertussen zit bij een amenorrhoe duur van 37.6 weken gecontroleerd met echo.
Daarnaast 4 bevallingen die geeindigd zijn in een keizersnede helaas. Vorderde niet snel genoeg of het CTG (soort kinder ecg/ hartfilmpje waarmee je de hartslag van het kind en de weeen van de baarmoeder in de gaten houdt) toonde afwijkingen. Die tellen officieel helaas niet mee voor de bevallingen.

Nu overgegaan op de Gynaecologie sinds woensdag aangezien er een nieuwe co (Judith) is. Hier worden eigenlijk vooral patienten gezien die wel gynaecologische dingen hebben waarbij er (meestal) geen (levend) kind tot resultaat is. Jammer dat je hier als co op deze afdeling niets toevoegd. Vindt je wat speciaals (vergrote nieren met in de voorgeschiedenis wel klachten gedurende afgelopen 5 jaar maar geen therapie), en wil je dit bespreken dan wordt er eigenlijk doodleuk gezegd: Nee boeit niet, gaan de handeling/ OK (operatie kamer) uitvoeren en dat was het, iets speciaals en/of niet gynaecologisch is niet belangrijk. Erg apart. De ego van de artsen is hier blijkbaar groot genoeg om te beslissen dat hun onderzoek voldoende was en ze per definitie gelijk hebben. Intussen moeten we wel alle patienten statussen en de patienten komen ergens tussen 's ochtends dag ervoor (zelden) tot ong 30 minuten voor OK en gaan weg tussen paar uur na OK en paar dagen later. Weet alleen nooit van te voren wie wat waar en wanneer. Inmiddels dus al patienten gestatust na OK of tijdens het wachten bij de OK tot de OK schoon is gemaakt. 's ochtends eerder komen heeft dus ook geen zin aangezien je van de secretaresse van de afdeling (niet zo lief) de statussen toch niet meekrijgt (geeneen) aangezien zij nog de bloeddrukken van alle patiënten in het temperatuurschrift moet schrijven (waar niemand naar kijkt tenzij speciaal en dan wordt het sowieso verteld aan de dienstdoende arts).

Mijn operaties tot nu toe zijn ook apart. Gister twee OK's niet doorgegaan aangezien de sterilisator kapot was dus hadden we geen steriele jassen. Verder tot nu toe in 2 dagen tijd: 3 sectio's (keizersnee) waarvan 1 direct assisterende, een curettage (uitschrappen baarmoeder ivm post-menopauzaal bloedverlies) bij een vrouw van 158 cm en 148 kg. Bah en best leuk om te checken of de tafel het zou houden. 2 baarmoeder verwijderingen, 1 myoom-baarmoeder verwijdering (soort vleesboom/tumor in/aan de baarmoeder) die bijna zo groot was als een voetbal (mevr was wel een voetbalfan want wilde 's middags al Brazilië zien). 2 sterilisaties, en 2 controles of de eierstokken wel goed werkte met hele leuke blauwe kleurstof waarna ik dan ook mooi blauwe handen had voor een paar uur(waarvan een maal direct assisterend). Wat ook wel grappig is dat de slechte teksten die mensen wel eens vrezen als men onder narcose is gebracht hier gewoon worden gedaan terwijl de patiënt erbij/wakker is. Totaal geen gene, ook gewoon over de laatste vakantie en gordijnen hebben terwijl de patiënt lokaal verdoofd is en daadwerkelijk even stoppen met de operatie om te tonen hoe de vishengel dan uitgegooid moet worden of hoe de kamer er dan uitziet waarin de gordijnen hangen.

Iedereen van de gynaecologie afdeling is voor de rest wel een stuk chagrijniger dan op de andere afdelingen met een paar uitzonderingen (Zr Miriam, Nelly, Danielle en Georgine). Anesthesisten zijn wel aardig, Jules is altijd beried je te helpen en hij zet je ook gewoon op de beste plek als je iets wil zien. De operaties zijn toch anders steriel dan in NL en het grappige van de artsen is ook dat de steriele velden waar je in NL niet binnen mag komen wordt hier eigenlijk gewoon gezegd, kom maar nog net niet op de tafel zitten want anders zie je het niet goed. En daarnaast is mijn anatomie nooit goed geweest maar aan de ene kant verbaasd het ze dat ik gewoon makkelijk kan mee-assisteren/direct assisteren en doen alsof je verder niets weet en vervolgens zijn ze verbaasd dat je bepaalde anatomie delen echt niet meer weet. Je wordt dus aan de ene kant de hemel in geprezen en tegelijk afgefakkeld. Soms terecht maar beide meestal niet. Komt misschien ook omdat de arts waar ik vandaag mee werkte een beetje vreemd is. Dr Sietaram is heel aardig maar haar uitspraken variëren tussen: Ik ga je slaan of aaah Boy, wat doe je dat goed, Hoe kan je dat doen en waar heb je dat geleerd en leg me dat eens uit. En dat binnen 5 minuten. Donderdag had ze dan ook een K#### dag en is ze binnen 5 minuten van heel vrolijk fluitend tot godverdomme wat is dit K##. Wel grappig om mee te maken.
Vrijdag met Dr Ristie geopereerd. Dacht in eerste instantie dat dat 3x niks zou worden maar een serieus leuke dag met leuke discussie gehad. Mocht ook meteen steriel staan en kreeg ook de camera en de tang van een kijkoperatie en hij zei gewoon wat ik moest doen (Cyste van de eierstok afslopen), erg cool. Daarna nog twee LLETZ-en. Erg naar en voor de niet medico's zal ik de smerige verhalen weglaten maar het komt erop neer dat er een stukje baarmoeder mond wordt weggehaald vanwege mogelijke beginnende kankercellen.
We gaan dit weekend naar White beach met een paar man/ dames van de dansles. We kijken wel even aangezien we vrijdag de laatste gewone dansles hebben en daarna feestje en afscheid Rose in Pawiro (op blauwgrond)en zondag wedstrijd van de dansschool (nee wij doen niet mee) en maandag afdansen en dan waarschijnlijk dan maar door naar de semi-gevorderden om toch die 2 avonden avondvulling per week te houden.Inmiddels de dansles van vrijdag gehad en een mengelmoes van verschillende dansstijlen geleerd: Zouk, Chachacha, Okubia, Washing Machine, Samba de Ietje stijl, Raggea Ton, Bachata en Dance Hall. Leuk om te leren maar grotendeels alweer kwijt hoe het allemaal ging. Zien het maandag wel bij het afdansen ;-).
Het afscheidsfeestje van Rose was vreemd. Na het dansen was de taxi niet handig. Precies toen we net een nieuw drankje bestelden kwam hij binnen terwijl hij normaal eerst belt. Dus hij weer weg voor een ritje en pas na ong 45 minuten weer terug. Rose en Smita verwennen die man ook veel te veel met de "we zien wel hoe laat het wordt" houding. Daarna heerlijk gegeten (om 2130 pas) in een mooie TL-licht verlichtte ruimte. Was erg gezellig. Daarna zouden de dames eerst naar huis gaan om een huisgenootje op te halen dus Tarik en ik alvast naar de stad. Zij zouden even bellen als ze ook aankwamen. Is wel vreemd want terwijl we eerder vertrokken waren zij eerder in het kroegje Zanzibar(terwijl ze niet meer gebeld hadden met een vaag verhaal van huisgenootje die toch niet meewilde) en toen wij toch maar afhaakten om 00.45 uur na paar caipirinha's en mochito's voelden we ons bijna schuldig dat we het zo vroeg hadden gemaakt. Hoorden gelukkig vandaag dat ze zelf ook maar half uurtje later afhaakten. BETER, hoeven wij ons ook niet schuldig te voelen;-)
Vandaag maar beetje gaan lopen door de stad; vanochtend begonnen met ijsje met twee bolletjes; 1x Podosiri en 1x Djamoe, beide kleine besachtige vruchten maar de Djamoe was lekkerder.